Our U-turns.

Hindi ko alam kung paano magsisimula. Kung paano magsasalita, at kung gaano ko magpapasalamat. Isang experience na hindi ko malilimutan, isang pagsubok na nagpatatag sa lahat.

First time ko maging team head sa isang camp. Sobrang hindi ko ma-explain yung feeling ko nung na-tap (text) ako para maging head. Madaming tanong. "Bakit ako?", "Marami pa atang mas deserving sakin.", "Baka hindi ko magawa ng tama". Siguro nga nag-doubt talaga ko. Pero hindi nawala ang pagtitiwala ko sa nagiisang Kristo ng buhay ko. Higit sa lahat, si Kristo ang nagsilbing liwanag sa lahat ng bagay na ginawa ko para sa camp na to. Labis niya kong pinapatibay pag minsan gusto ko ng sumuko.

Overwhelmed ako, sobra. Ino-honor ko si tita, si partner, core, execoms, ang buong service team, mga facilitators, mga support, at ang mahal naming participants.

Sobrang hindi tayo nagpatinag sa "What's the logic?". Kahit anong mangyari, ipagtatanggol at ipagtatanggol nating kahit gaano kakonti ang participants natin, itutuloy at itutuloy natin to. Hindi natin ipagkakait sa taong yun yung gusto niyang marinig. Hindi natin pipigilang malaman niya kung bakit tayo nagseserve, at kung gano tayo kasaya kasi nasa YFC tayo bilang isang pamilya.

Sobrang saya. I can't find the words to define my superb happiness.

Ang kwento:

(Monday to Wednesday)
Busy na kami sa props. Sa preparations, sa lahat. Kasi sa darating na weekend, camp na.Yehey! Excited. :D Nagpatulong akong gumawa ng mga props sa mga kaibigan ko sa West B. Special thanks to kuya Jerold, ate Jane, at sa mga kasama niyang taga community based. Sila yung gumawa ng backdraft 3d para sa camp namin. Ang galing lang. Thursday I have to fetch it sa Cubao. Unfortunately, walang pwedeng sumama sakin kasi lahat my klase, busy, my appointments. Basta, hindi pwede. Hahaha! So I seek for other's help. I texted Martin of YFC San Beda. Kung pwede niya ba ko tulungan at samahan para sa props. He said yes. Tara Lets! :)

(Thursday)
6pm pa kami magkikita, eh hanggang 4:30 lang yung klase ko. So nagsimba muna kami sa St. Jude para mag-novena. Ako, Nadz, kuya Mond, kuya Aldrin and friends. After mass, deretcho muna kami ni Nadz sa Mcdo para kumain. Nakita pa namin dun si ate Char at si kuya Dux, kasoooo, uncertain akong sila yun, kaya hindi ko sila natawag. Haha. Around 6, punta na kami Beda para kay Martin. Nung nakita na namin siya, uuwi na si Nadz kasi kailangan niyang magpagood-shot sa bahay nila. Eh di gooo! Tara Martin lesgooo!

Nag LRT kami nung baliw kong kasama papuntang Cubao.Hindi ko alam kung anong nangayari, pero naligaw kami ng bonggang bongga. Binigay ni kuya Jerold yung exact address at yung landmarks pero ewan ko. Baliw kaming dalawa, naligaw.

Una, naglakad kami pa-left pagbaba ng LRT. Tapos... AY MALE! San na tyo pupunta? Parang wala naman akong nakikitang Puregold dito. Haha. Nag jeep kami papuntang Araneta, bumaba kami agad. Hindi pa pala yun dun! Hahaha! So sumakay ulit kami. Ang layo pa pala. Bastrip na yung kasama ko, inaaway na ko. Pagdating namin dun sa puregold na sinasabi samin, nag tric na lang kami papuntang Daguma street. Pero ang sabi smin ni kuya Jerold, Dagamu street daw. HAHAHA! Laughtrip yang iskinitang yan. Moving on...

Pagdating namin sa location ng mga props, syempre kinuha na namin. AYYY! Ang lake. Pano ko to masasakay sa jeep? Pano ko to mauuwi? Ayun, taxi kami. Tenkyuuuuu Martin!

(Friday)
Ayan. Idedesign na namin yung props. Papaprint na din yung IDs. Sobrang enjoy sa pagpe-paint ng props. Ang dami kong tawa. Ang daming bentang jokes. Ang daming masasayang alaala. :D Ngayon na lang ulit ako tumawa kasama sila.

Sobrang habang tumatawa, hindi ko pa din alam kung papayagan ba kong sumama sa camp. Di ba parang joke? Ako team head tapos hindi ako makakasama pag hindi ako pinayagan? WAH!

Paguwi ko, bungad agad sakin ng tatay ko, hindi daw ako makakaalis kinabukasan. Parang "WOAHHH!". Habang kumakain ako umiiyak ako. Sobrang namumublema ko kung anong gagawin ko. Buong madaling araw akong umiyak, ngumalngal, nagmakaawa sa tatay ko para payagan niya ko. Magang maga yung mata ko. Hindi na makadilat sa sobrang sakit. Buong mukha ko nababalot ng kirot. HAHA. Pero ang lakas lang talaga ng nagagawa ng dasal. 5am, pinayagan din naman ako.Ang galing galing galing. :D

(Saturday)
5am ang call time para sa mga mauuna. Pero unfortunately ulit, tatlo lang kaming nakasunod sa call time na yun. Haha. Ako, tatay Elad, partner Bryan.

Eto, pagdating pa lang namin ng venue, ayaw na agad kaming papasuking tatlo. Wala daw notice sa guard na may event kami that day dun sa school. 7am na ata kami nakapasok.

Naghintay kami hanggang 8. Nanghihina ako sobra, bukod sa wala akong tulog, wala akong kain, wala pa kaming sure na participant, at wala pang service team. Mga 9, unti unti na ding silang nagdadatingan. Andiyan na rin yung speaker for Talk 1, si ate Eyo from YFC UE. We are so blessed talaga. May apat kaming participants nung una.

Ice ice ice ice breaker na! :) Naghahanda na yung food com para sa pagkain, at unti unti na ding dumadating ang mga support fromYFC San Beda, YFC UERM, YFC UE, YFC CEU, WEST B.

Nung umaga siguro sobrang patay pa din yung energizers. Umaga pa nga kasi. Hindi pa din siguro active ang diwa ko nun. Nagpagames si ate Cienna, at ayon, ang saya talaga.

Start na ng talk 1. God's love and his plans for us.

Mameh Chibi & Tatay B! Salamat sa sweeeeets! :) Ang sarap! :D

Talk 2. Who is Jesus Christ for me? Si tatay B ang speaker.
Jokestar si tatay B. Bestfriend daw sila ng sharer niya, at sabay daw silang pinanganak. Sa delivery room pa pa lang daw ng ospital eh friends na sila. Sabi ko naman, pano sila magiging sabay eh mas matanda siya. Hahaha. Sareeh! Naging sharer din niya si ate Dawn and ate Loren from YFC UERM.

Ayan, kainan na! :) Sinigang for lunch. Uhm, sarap sarap. Kain na kain na ko, haha. Nang biglang natapon sakin yung pagkain ko. Napuno ng sinigang yung damit ko. Si Jeth kasi. Hahaha. Nagbihis na lang ako at hindi na din nakakain.

Talk 2. Repentance, Faith, Healing and Forgiveness. Si kuya Einan naman para dito.
Sharers niya nauna, si Jerome from YFC UE. Followed by Dabsi, at lastly, si Martin.
Na-tap ko lang si Dabs nung friday kasi sabi ni Martin hindi na daw siya makakapagshare. Pauso.
Naging masigla na ang lahat simula ng talk na to. Nakakain na kasi at dumadami na kami.

Nakakalungkot lang, umuwi yung nagiisang babae sa participants namin. So tatlo na lang sila. Pero still, tuloy pa din! :)

Siesta na! Umalis na din yung ibang support kasi pupunta pa sila ng Kasangga Reco. Sige na! Kayo na pupunta sa Kasangga! Haha. Hindi kami makakapunta gawa ng may camp nga kasi kami. :D Pero still ulit, tuloy lang!

Teachings of songs na. Maraming salamat sa mga music min na nagturo ng kanta sa aming mga mahal na participants. Sige, kumanta na din ako, kahit panget boses ko, dahil alam kong pang-YFC lang to. Haha.

Start na ng 1 to ones session ng participants together with their facilitators.

Nagusap kaming tatlo (Martin, Kuya Brian, Ako). Konting evaluation lang sa camp. Konting advices.

Pumunta kami sa gate para sunduin si Lance. Pagdating namin sa gate. Isang kaguluhan ang nagaganap. HALA! Eto na. Eto na ang simula ng tatlong oras na diskusyon.

Hindi ko na ieexplain to dahil sobrang haba at maiinis lang din ako pag inisip ko pa. To make the long story short, nagkaroon ng conflict. Nagalit yung OIC nung venue kasi wala naman DAW kaming ginagawang activities. Actually meron. 1 to ones session kasi nung mga time na yun kaya chill lang yung iba at yung iba naman kumakanta. Bakit daw tatatlo lang participants namin pero ang daming service team. Gusto niyang pauwiin yung iba. Hindi kasi siya naging YFC, kaya hindi niya alam kung ano ano mga nangyayari pag nagkacamp. Hindi niya alam yung tinatwag naming support. At hindi niya alam yung tinatwag naming SERVICE.

Inaamin ko, nabadtrip ako sobra. Pero pinigilan ko na lang din kasi alam kong walang mangyayari. As a team head, nagsilbi na lang akong taga kalma para sa lahat. Kasi kung sakin magsisimula ang init ng ulo, walang mangyayari. Sobrang nahirapan si tatay Elad magdesisyon. Sabi nga niya, isa sa pinaka mahirap na ginagawa ng leaders eh ang decision making.

Basta, naging sobrang bigat nitong mga oras na to. Halo halong emosyon. Iba't ibang pananaw. Yung iba nababadtrip na, yung iba chill lang. Iba iba ang gustong mangyari ng lahat. Yung iba gusto ng umuwi na lang, yung iba gusto ng magpatuloy. Nag-usap ang heads. Ano ba dapat ang gawin, ano ba dapat ang sabihin. Nung una, sobrang majority yung nagsasabing, pack up na, alis na tayo, ituloy na lang natin next time. Oo nung una, sobrang pinagnhinaan talaga ko ng loob para ituloy pa. Parang naisip ko bigla na nagkulang ata ako sa pagdadasal. Pero nung huli, naisip ko ding wala talagang kulang sa mata ng Diyos.

At the end of the discussion, tuloy pa din. Itutuloy pa din namin ang camp kahit ganon. Itutuloy pa din namin ang camp kahit sa tingin nung iba wala ng sense. Nabuhayan ako ng loob sobra. Makita ko pa lang yung mga kasama kong gustong gusto ng ituloy yung camp, sobrang nagbago yung isip ko na sige tara ituloy natin talaga to.

Sobrang lakas ng pwersa ng masasamang elemento that time. Pero ano, hindi kami nagpatinag at hindi kami nagpatalo. Walang makakapigil sa pusong umaalab para sa Diyos. Walang makakatalo sa dasal na sama sama. First day pa lang, kine-claim na naming successful ang camp na to.

Tongues worship kasabay ng talk 4 ni tatay Elad.
Ang tindi ng worship namin. YES LORD!

Baptism was a bliss. Ang sarap kumanta para ky Kristo.
Ang sarap sa pakiramdam pag alam mong may mga bago na namang kabataang magiging parte ng pamilyang YFC. Many are called, but few are chosen. It's not about the quantity, it's the quality.


Kainan na! 


Sopas for dinner? Hahaha. Oo pero masaya naman. Ang sarap kaya! :)
Sobrang saya namin nitong mga oras na 'to. We won the battle at sobrang nagpapasalamat kami kasi hindi kami hinayaang sumuko ni Lord. YES LORD! WOW LORD!

LIGHTS OFF NA!


Pero dahil hindi pa din tapos mag-ayos ang lahat. Kwento kwento muna.
Ang lakas talaga ng baliw na si Martin, may tagakamot ng likod. Haha.

Yung mga braders nanuod ng coming soon bago matulog kaya ayun, habol antok.

Ako ata unang nakatulog sa girls. HAHAHA!
Ang lamig. Nagta-tongues daw ako habang natutulog. :D

GOOD MORNING SUNSHINE! :)
:) Lord, maraming salamat sa isa na namang araw para mag serve!

Ang sarap ng araw para sa araw na to. (Ano daw?) Hahahaha!
Last day na. But still ang saya saya pa din.

Lalo after talk 5.
Saya saya saya saya!
Ang hirap magkwento sa sobrang sya. Overflowing ung nararamdaman ng bawat. We are so blessed! God never fails to amaze us in any way.

Bagay na bagay yung "U-turn" sa camp naming 'to.
Kasi pauwi na kami pero bumalik kami dahil na nga rin ky God.

Though hindi nasunod lahat ng plinano namin, mas maganda pa din talaga pag si God ang nagplano.


Kumbaga nga daw sa pagakyat ng bundok, malapit na kami sa tuktok. Bakit pa kami bababa ulit.

Congratulations YFC TIP Manila for a job well done. We are in Christ and for that, may God be praised. :)